język

język {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż IIa, D. -a {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'silnie umięśniony narząd występujący na dnie jamy ustnej kręgowców, mieszczący narządy smaku (kubki smakowe), odgrywający ważną rolę przy przyjmowaniu pokarmów (ssanie, żucie, połykanie); nadto u człowieka – jeden z narządów mowy': {{/stl_7}}{{stl_10}}Mieć biały nalot na języku. Wysunąć czubek języka. Pies polizał go językiem. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'narzędzie porozumiewania się danej grupy etnicznej, służące do przekazywania myśli drogą bądź akustyczną (mówienie), bądź graficzną (pisanie), obejmujące całokształt wyrazów i form określonych regułami gramatycznymi': {{/stl_7}}{{stl_10}}Język ojczysty, obcy, węgierski, chiński. Rodzimy użytkownik języka. Mówić biegle dwoma, trzema językami. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'sztucznie skonstruowany kod służący do przekazywania określonej, zwykle związanej z daną dziedziną wiedzy, informacji za pomocą symboli': {{/stl_7}}{{stl_10}}Język logiki, programowania, komputerowy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'utrwalony społecznie zestaw jakichś symboli, czasem wtórnie wykorzystywanych do komunikowania czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Język kwiatów, kamieni szlachetnych, gestów. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'środek porozumiewania się danej grupy społecznej, środowiskowej lub zawodowej': {{/stl_7}}{{stl_10}}Język opozycji, medycyny, handlowy. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}6. {{/stl_12}}{{stl_7}}'sposób formułowania wypowiedzi cechujący utwory danego pisarza, charakterystyczny dla danej epoki; styl': {{/stl_7}}{{stl_10}}Język „Pana Tadeusza”. Język Żeromskiego. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}7. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przedmiot podobny w kształcie do języka w zn. 1.': {{/stl_7}}{{stl_10}}Język w bucie. Języki ognia.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}brać – wziąć {{/stl_10}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}na języki; ciągnąć [pociągnąć] {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}za język; dostawać się – dostać się na języki; iść [pójść, lecieć, polecieć i in.] z gębą [językiem, jęzorem, ozorem]; kaleczyć język [mowę]; latać [ganiać] z wywieszonym językiem [ozorem]; latać [lecieć, biegać i in.] z{{/stl_7}}{{stl_7}} językiem [jęzorem, ozorem]; łamać sobie język {{/stl_7}}{{stl_8}}{na czymś} {{/stl_8}}{{stl_7}}; mieć {{/stl_7}}{{stl_8}}{coś} {{/stl_8}}{{stl_7}}na końcu języka; mieć długi [za długi] język [i syn.]; mleć [pytlować, trzepać] językiem [jęzorem, ozorem]; można sobie język połamać {{/stl_7}}{{stl_8}}{na czymś} {{/stl_8}}{{stl_7}}; mówić [gadać, pleść] co ślina na język przyniesie; obnosić {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}na językach; ostry język [dowcip]; roznieść {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}na językach [jęzorach]; rozwiązywać – rozwiązać {{/stl_7}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}język; strzępić język [jęzor]; trzymać język na uwięzi [na wodzy]; trzymać język za zębami; ugryźć się w język; wywalać – wywalić język [ozór]; zapomnieć języka w gębie; zasięgnąć języka; znajdować – znaleźć {{/stl_7}}{{stl_8}}{z kimś} {{/stl_8}}{{stl_7}}wspólny język {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}język {{/stl_13}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}kołkiem (w gębie) staje – stanął {{/stl_13}}{{stl_7}}'ktoś nagle nie potrafi nic powiedzieć, ma kłopoty z powiedzeniem czegokolwiek': {{/stl_7}}{{stl_10}}Na jej widok język stanął mu kołkiem. {{/stl_10}}